วันจันทร์ที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2553

ทศลักษณ์ผู้นำ...?




"ผู้นำ" เป็นผู้กำหนดชะตากรรมของคน ขององค์กร ของประเทศ
คน องค์กร ประเทศ จะเป็นอย่างไร
จึงขึ้นอยู่กับภาวะผู้นำของคนที่เป็นผู้นำเป็นสำคัญ


ความสำคัญของผู้นำมีอยู่อย่างไร
จะเห็นได้จากพุทธดำรัสของพระพุทธองค์ที่ตรัสว่า...
"ผู้นำเหมือนโคจ่าฝูง
หากโคจ่าฝูงนำไปคด ผู้ตามก็คด
หากโคจ่าฝูงนำไปตรง ผู้ตามก็ตรง"

หรือกล่าวอีกนัยหนึ่งว่า
"ผู้นำเป็นอย่างไร ผู้ตามก็เป็นอย่างนั้น"


ประเภทของผู้นำ

ก.ทฤษฎีของผู้รู้
1. ผู้นำแบบคนขับรถไฟ (ทำงานตามระบบที่วางไว้- -ไม่สร้างสรรค์)
2. ผู้นำแบบนายแพทย์ (มีปัญหาจึงลุกขึ้นมานำ)
3. ผู้นำแบบชาวนา (นำเฉพาะที่- -รอให้มีคำสั่งจากหน่วยเหนือ)
4. ผู้นำแบบชาวประมง (กล้าคิด กล้าทำ กล้านำ กล้ารับผิดชอบ)

ข.ทฤษฎีของ ว.วชิรเมธี
1. ผู้นำ คือ ผู้อาวุโส
2. ผู้นำ คือ ผู้ดำรงตำแหน่ง
3. ผู้นำ คือ นอมินี(ร่างทรง)
4. ผู้นำ คือ ผู้ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลง

ทศลักษณ์ของผู้นำ

1. มีความรู้ดี
   1.1 รู้เหตุ(รู้หลักการ/What)
   1.2 รู้ผล(รู้วัตถุประสงค์/Why)
   1.3 รู้ตน
   1.4 รู้ประมาณ
   1.5 รู้กาล
   1.6 รู้สังคม
   1.7 รู้บุคคล(ความแตกต่างระหว่างบุคคล)
2. มีความสามารถดี
3. มีวิสัยทัศน์ดี
4. มีจิตสำนึกดี
5. มีบุคลิกภาพดี
6. มีการบริหารจัดการดี
7. มีเพื่อนร่วมงานดี
8. มีมนุษยสัมพันธ์ดี
9. มีสุขภาพดี
10. มีประวัติดี


ผู้นำที่พึงประสงค์ ก็คือ ผู้นำที่ก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลง
ผู้นำชนิดนี้ จะมีภาวะผู้นำอยู่ในตัวเอง
กล่าวคือ เขาจะลุกขึ้นมานำโดยที่ไม่ต้องรอให้ใครมาแต่งตั้ง
หากแต่การนำนั้น เกิดจากการมีวิสัยทัศน์และการมีจิตสำนึกสูง
อันเนื่องมาจากการตระหนักรู้ว่า
หากไม่ลุกขึ้นมาทำอะไรสักอย่างหนึ่ง
ปัญหาไม่เพียงแต่จะไม่ได้รับการแก้ไข
แต่จะลุกลามใหญ่โต ทำให้เดือดร้อนกันไปทั่ว

         


       ผู้นำชนิดนี้ ก็เช่น
         มหาตมะ คานธี หรือ ดร.มาร์ติน ลูเธอร์ คิงส์ จูเนียร์
          ทั้งสองท่านเป็นผู้นำในการเรียกร้องสิทธิพลเมืองให้แก่คนผิวดำ
         (คานธีที่แอฟริกาใต้ ลูเธอร์ คิงส์ ที่สหรัฐอเมริกา)
          จนคนผิวดำมีศักดิ์ศรีแห่งความเป็นมนุษย์ทัดเทียมกับคนผิวขาว

                                    



                         เฉพาะที่อเมริกานั้น ก้าวหน้าไปไกลถึงขั้นที่ปัจจุบันมีประธานาธิบดีผิวสีเป็นคนแรก
                                                           นั่นก็คือ บารัค โอบามา
                       ซึ่งหากไม่ใช่เพราะอานิสงส์ของการลงแรงมาอย่างยากลำบากของลูเธอร์ คิงส์แล้ว
                                            บารัค โอบามา ก็คงยากที่จะประสบความสำเร็จ
                          จนสามารถก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำของประเทศมหาอำนาจอันดับหนึ่งของโลกได้


                                
<><>

                                                    ผู้นำทั่วไปนั้น จะนำก็ต่อเมื่อได้รับการมอบหมายให้นำ
                                                                นี่นับเป็นผู้นำธรรมดา ที่มีอยู่อย่างดาษดื่น

                                               ผู้นำขั้นสูงที่ควรแก่การกล่าวว่าเป็น "วินายโก"(ผู้นำเหนือผู้นำ)
                                                      ก็คือ ผู้นำที่มีธรรมชาติของการเป็นผู้นำอยู่ในจิตสำนึกสูง
                                                                 เพียงเห็น"แวว"ของปัญหา ก็ลุกขึ้นมานำ
                                                     และเมื่อนำแล้ว ก็ไม่เรียกร้องต้องการสิ่งใดเป็นการตอบแทน
                                                                  เพราะเขาถือว่า
 การแก้ปัญหาได้สำเร็จ
                                              นั่นแหละคือบำเหน็จที่สูงค่าที่สุดแล้วสำหรับภาวะผู้นำของเขา
                                                                                 โดย ว.วชิรเมธี

ขอบคุณ : http://awc51.com/webboard/index.php?topic=473.0

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

กรุณาแสดงความคิดเห็นด้วยความสุภาพ ขอบคุณคะ